Visie 12-5-2022

Hallo,

In mijn reis terug naar Nederland heb ik in het vliegveld een film gekeken: King Richard. Deze film ging over de familie Williams waar de vader van het gezin twee dochters opleid tot wereld tennisspeelsters. Het ging om de witte elitaire sportcultuur die zij doorbraken met Venus en Serena Williams die de wedstrijden domineerden. Hier had ik natuurlijk een mening over als sportkunde student. 

Mijn eerste opinie ging over kinderen krijgen als vrouw zijnde. Soms denk ik, ik ben toch op deze aarde om als vrouw zwanger te worden en kinderen op te voeden? Natuurlijk is er veel meer dan dat om te doen, maar denk dat ik dit wel als natuurlijk instinkt heb. 

    In Indonesië zag ik ZO VEEL kinderen. Gezinnen bestaan daar nog steeds uit 4 of 5 kinderen. In Bali hebben ze zelfs een systeem waar de kinderen van 1-4 een naam hebben, het 5e kind heeft dan weer dezelfde naam als de 1e, enzovoort. Door alle omstandigheden en dingen die ik daar zag omtrent kinderen, werd ik er een beetje misselijk van. Ik wilde helemaal geen kinderen meer. Het is goed, dacht ik. 

    Toen ik de Westerse toeristen zag binnenstromen, kwamen er ook gezinnen binnen met jonge kinderen. Op de een of andere manier, vond ik die echt helemaal leuk en lief. Terwijl dat gevoel er niet was bij de Indonesische kinderen. 

    Ik had een gesprek met een vriendin waarin we het dus ook hadden over kinderen. We hadden het over het feit dat er te veel mensen zijn, en dat ik dus geen kind meer wilde want vond dat er al te veel zijn, zeker in Indonesië. Zij vertelde mij dat het juist tof is als je kinderen krijgt die sowieso iets gaan bijdragen aan de wereld. Dat ze er niet zijn ten goede en wensen van jezelf, maar dat ze er zijn om de wereld te helpen. Ik voelde me geïnspireerd en zag goed in wat ze bedoelde. 

    In de film King Richard voedt de vader iets van vijf meiden op in de tennissport. Ze trainen superveel met elkaar en er zijn twee meiden die het uitzonderlijk goed doen. De vader en moeder hebben voor die twee meiden een heel levensplan gemaakt, al vanaf dat ze in de buik zaten eigenlijk. Ze wisten dat zij de witte tenniscultuur gingen doorbreken met topspelers uit hun familie. Dit lukte ze, en ze hebben daadwerkelijk een bijdrage geleverd aan de wereld en samenleving, supertof. Disclaimer: ze hadden dus wel nog meer dochters waarvan ik niet zo goed weet wat daarmee is gebeurd. 

    Eigenlijk vind ik het zelfs goed dat die ouders zo betrokken waren om sport in hun systeem te brengen. De kinderen kregen (in de film) genoeg vrije keuze om te stoppen of door te gaan. Daarbij hadden ze een doel dat niet ten goede was van henzelf, maar van de hele wereld. 

    Een andere mening die ik had ging over coachen vanaf kind af aan. In het boek "Waarom generalisten verder komen" las ik hoe Tiger Woods vanaf kind af aan werd getraind om te golfen. Daarnaast werd verteld hoe andere topsporters juist werden getraind om alles te doen als kind en daarna pas te kiezen voor een specialisatie. Hierin was het uitgangspunt dat generalisten, mensen die zich overal in specialiseren, verder komen dan mensen die zich dus in één ding specialiseren. 

    In de film trainden de meiden dus van kind af aan in tennis. Hier ben ik nog sceptisch over, want misschien hadden de dochters veel meer bereikt dan alleen tennisspeelster zijn. En hadden ze de top veel eerder kunnen halen met een breder motorisch bereik. Ook hadden de kinderen de sport snel saai kunnen vinden. Daarentegen hoef je als mens zijnde niet per se de hele tijd dingen te bereiken en kan je ook gewoon leven. 

X Roza