Eindvisie studiejaar 2022 deel 1

Hallooo,

Afgelopen jaar heb ik superveel informatie verzameld, dingen meegemaakt en visies geformuleerd. Als afsluitend blog over het afgelopen jaar formuleer ik mijn overkoepelende visie op dit moment. 

Ik heb in Indonesië leren loslaten, de structuur laten gaan en even niks in te plannen. Dat was best moeilijk en frustrerend, maar uiteindelijk kon ik het! Ik ging terug naar Nederland en op die manier leven werkt hier niet. Dus ik ben weer helemaal in-to-the planning. Ik vind het mooi hoe ze in Indonesië wèl zo kunnen leven, ik zou zeggen dat we hier in Nederland daar van kunnen leren.     

   Daarnaast deden de mensen in Indonesië soms iets wat in mijn ogen niet heel effectief was, hierin kon ik ze helpen door een praktische manier voor te doen waarna zij mij nadeden en de hele situatie efficiënter verliep. Hierin leert Nederland dus weer aan Indonesië. 

    Ook leven ze in Indonesië met de natuur, ze ronden hun dag af als het donker is en starten de dag als het licht is. Ze blijven binnen bij regen, gaan naar buiten bij zon. Ze laten de natuur zoals het is, zelfs als de bomen letterlijk door de muren groeien. In Nederland zouden we al een boom kappen als er rupsen in zitten, daar niet, dat hoort daar te zijn. Hier kan Nederland dan weer van leren. 

    En mensen geloven in Indonesië, voornamelijk in het hindoeïsme, dat karma bestaat. Hier kwam ik achter in gesprek met de vele taxi chauffeurs en Indonesische vrienden die ik heb ontmoet en de traditionele dansen en verhalen die daarachter schuilen. Als iemand een goede daad doet, wordt die in een volgend leven beloond met een gelukkig leven. Als iemand een slechte daad doet dan is het volgend leven slechter dan het huidige. Daarbij is er zwarte magie, als iemand magie gebruikt ten goede van alleen zichzelf krijgt die iets slechts terug. Ik denk dan bijvoorbeeld aan een persoon die ooit geld gestolen heeft zodat die zelf rijker was, hierdoor in de gevangenis komt. Of iemand die in het leven alleen maar voor zichzelf kiest, geen vrienden krijgt en in een depressie raakt. Dit zijn in mijn Nederlandse ogen logische gevolgen en nu door mijn Indonesische ogen - zwarte magie. Een bijna belangrijk uitgangspunt van het leven in Indonesië is dan ook om aardig en respectvol te zijn naar elkaar, als je dat niet bent krijg je het keihard terug. Ik denk dat dit echt wel zo is, alleen is er hierin geen duidelijke grens. Wat ik zelf doe is afvragen of ik ook zo behandeld zou willen worden in de plaats van een ander, dan komt het vaak wel goed. Zo niet? Dan zijn fouten om gemaakt te worden. 

    Mensen waren in Indonesië niet opzoek naar geluk. Ooit gaf ik op stage een presentatie over geluk in verband met gezondheid. Waarin gezondheid betekende dat je je fit voelt en de vraag was of gezond zijn betekende dat iemand gelukkig was. Gezond zijn kan dan namelijk ook zijn dat je rookt en drinkt en daardoor blij bent. Maar gezond zijn betekent volgens de WHO (1948) dat mensen niet ziek zijn, mentaal of geestelijk. Echter is gezondheid meer dan dat, ik denk dat het ook met gevoelens te maken heeft en dat het ook gaat over ervaren gezondheid. Dat betekent namelijk dat mensen zelf beoordelen of ze gezond zijn of niet. 

    In Indonesië zou ik in eerste instantie zeggen dat mensen niet gezond zijn want ze sporten niet veel, ze eten heel veel witte rijst en letten er niet zo op. Maar gezondheid is meer dan dat. Hun gezondheid ligt ook in handen van god, iedereen is gelovig dat staat in de Indonesische regels van leven. En sport is helemaal een andere tak, dat heeft voor hen sowieso geen directe link met gezond zijn. Het is namelijk een manier om te overleven omdat je er geld aan kan verdienen, heb ik mij laten vertellen. 

    Daarbij dragen ze altijd lange kleding en willen ze niet bruin worden. Het is voor hen dan bijna onmogelijk om recreatief buiten te sporten en daar plezier aan te beleven lijkt mij. Binnen sporten is wel een optie, maar de mensen die ik leerde kennen die vonden dat saai dus werd dat ook niet gedaan. 

    Het lijkt alsof moeite doen in Indonesië nooit voor jezelf is, maar alleen voor de ander. Koken gebeurt voornamelijk als cadeau als iemand jarig is en er wordt moeite voor elkaar gedaan als ieder daar profijt van heeft. Voor jezelf kiezen staat dan namelijk weer in verband met de zwarte magie. In hoeverre kan je dan iets zeggen over de gezondheid van de populatie in Indonesië?

    Eigenlijk denk ik dat alles wat wij goed vinden in Nederland en een ander land niet heeft, kan worden aangeboden als hulpmiddel. Dit mag alleen nooit worden opgedrongen of geïndoctrineerd zonder dat de mensen zelf aangeven het te willen gebruiken. 

X Roza