Visie 15-4-2022

Zoals ik al zei vind ik spiritualiteit interessant. Ik ben dan ook te vinden in de hippe cafeetjes waar ze het hebben over reinigende energiegevende tonic en kombucha. Waar ze elke ochtend yoga aanbieden en je alleen maar veganestische helende voeding kan kopen. 

                                                    Mijn vraag is op dit moment, wat is echt????

    Deze cafeetjes zijn namelijk ontzettend duur. Het eten is duur, de yogalessen, de tonic, etc. De mensen komen allemaal uit westerse landen terwijl de Indonesische mensen achter de bar staan om te werken. Dit is opvallend. Daarbij zijn al deze plekken vaak opgezet door westerse mensen, die dus weer westerse mensen aantrekken, omdat?

    Ik ga zelf steeds naar die plekken omdat ik het idee heb dat ik er gezond ben, dat alles natuurlijk is en dat mensen open staan. Alleen heb ik op sommige plekken het idee dat het nep is. Heel de uitstraling en het marketing gedoe is gezondheid en puurheid, terwijl je er dik geld voor betaalt. Nu wil ik dus weten, welke plekken wel echt zijn. Het kan toch niet zo zijn dat je voor de meest onbewerkte en pure producten ineens geld moet betalen?

    In Padang, Sumatra, leefde ik met de lokale bevolking. Iedereen die ik heb leren kennen had een Indonesisch inkomen, wat gemiddeld lager ligt dan het inkomen in westerse landen (volgens mij). Het enige wat je daar kon eten, kwam direct uit de omgeving en was zo min mogelijk bewerkt - want dat kost geld. Ze vonden Jakarta zelfs raar omdat zij eten buiten de stad halen, omdat de stad te dichtbevolkt is om eten te verbouwen. De koe en geit die je op straat ziet lopen in Sumatra, is het vlees wat je op je bord krijgt in de avond. En het fruit dat op dit moment in het seizoen is, is het enige fruit dat je kan kopen. Het kostte daar allemaal geen drol. 

    In de bergen ontmoette ik mensen die helemaal geen geld hadden. Het enige wat zij deden heel de dag, was meelopen met mensen op en van de berg af waarna ze misschien wat fooi overhielden. Maar de meerderheid van het geld ging naar het pension waar zij leefden. En dat voelde puur. De mensen waren hecht en leefden in de natuur omdat dat is wat ze doen als mens zijnde. Het voelt echt voor mij, om mee te doen met dié mensen en te leren hoe zij met de natuur leven. Maar, het voelt nep voor mij om hier in een perfect afgemaakt café dik geld te betalen voor een gefermenteerde champignon tonic. 

    Daarentegen ben ik super vatbaar voor marketing en kan ik het niet laten om geld te betalen voor deze "onzin". Maar neem mijn mening mee naar Nederland om wat echte pure dingen doen (en misschien op te zetten). 

X Roza