Ontdekkingstochten in hoge sferen

Ik vind spiritualiteit interessant, zou niet zeggen dat ik overal zomaar in geloof, maar vind het wel interessant. Een meid die ik had ontmoet in het surfkamp kwam uit Nederland, we hebben wat gekletst en ze had het over "KAP". Nou, blijkt het een Kundalini activeringsproces te zijn. Geen idee. Kundalini is iets van yoga dacht ik, dus vroeg of ik mee kon. 

    Van te voren had ze al verteld dat het er een beetje raar uit ziet, en dat ik me maar open moest stellen voor wat komen ging. Ik vond het spannend en deed precies wat ze zei. Eerst legde de 'instructrice' uit hoe het proces zich vorm gaf, deed ze een demo en zette ze daarna harde psychedelische muziek aan. Het enige wat wij bewust hoefden te doen was op onze rug liggen, ogen dicht houden en geen contact maken met anderen, dat duurde dan een uur lang. Makkelijk toch?

    Ik weet niet hoe en wat, maar voelde van alles gebeuren. Wat mij het meest opviel was dat ik de hele tijd moest huilen. Ook voelde het alsof ik een steen tussen mijn keel en hart had zitten die ik eruit moest spugen. Toen dat gevoel weg was bewoog ik vrijer en kon ik meer. Als ik nu terugdenk aan de bewegingen die ik heb gemaakt, dan lijkt het net alsof ik een kotsende spastische slang was. 

    Achteraf kwam er een werkneemster naar mij toe, die vroeg of het wel goed ging met mij. Ze zei dat ze even had gekeken en het er eng uit vond zien. Ik zei dat het juist een hele fijne bijzondere ervaring was, waarna ze giechelde en mij beloofde dat ze nooit zo iets zou doen. 

    Nu een paar dagen later voel ik me hetzelfde lijkt. Ik sta open voor de veranderingen die het proces me hebben meegegeven, misschien is dat ook wel zo maar zie ik het zelf niet. Dingen die ik nu in ieder geval wel heb geleerd is dat plannen echt niet zo nodig is. Het is juist fijn om in de ochtend pas te weten wat je gaat doen die dag, zo weet je dat alles wat je gaat doen leuk is want ik heb er dan zin in. Daarbij mis ik het roeien echt enorm en wil ik heel graag weer een vol roeiprogramma draaien. En leer ik elke dag beter hoe ik het fijn kan hebben terwijl ik alleen ben, en hoe ik me daarin niks hoef aan te trekken van mensen om mij heen #yehes. 

    De afgelopen twee weken bracht ik door in Uluwatu, tussendoor waagde ik een poging om naar Canggu te gaan maar vond het veel te druk. Nu ben ik toch wel weer in Canggu, want dacht hé ik geef het een kans. Toch te druk. Dus ga naar Ubud toe om weer ontdekkingstochten te maken in hoge sferen met KAP en ecstatisch dansen hehe. 

    EEEEEN ik had dus in Uluwatu op een luxe hostel plek gezeten waar ik echt elke dag nieuwe mensen leerde kennen. Het was echt amazing. Als ik mijn kamer uitliep was het echt heel de dag kletsen met iedereen, zo fijn. Ik had een meid en jongen leren kennen waarmee ik echt alles samen deed, van surfen vroeg in de ochtend tot chillen in de avonduren. Ik mocht het surfboard van de jongen tekenen (@rozahuizing op insta) waarmee zij mij hielpen, echt superleuk. Daar surfte ik dus voor twee weken elke dag twee uur. En begon op een soft longboard waarna ik eindigde op een klein hard board, siccckkkkkk. Een beetje zo woesjen van links en rechts. 

    Naast die meid en jongen ontmoette ik natuurlijk ook andere mensen waarmee ik heeeele dagen heb doorgebracht. Echt bijzonder hoe goed je elkaar dan leert kennen op deze manier. Hopelijk zie ik ze nog eens buiten Bali :]. 

X Roza