Leuk he spontaniteit

Als ik alleen ben ga ik malen, over echt alles, altijd. Soms kan ik mezelf afleiden en kan ik lachen om kattenvideos, of speel ik spelletjes. Maar meestal denk ik gewoon aan veel dingen die heel mijn mood omlaag brengen. Als ik dan ben afgeleid of er zijn mensen in de buurt dan is het alweer goed, vooral als ik dan even uren kan praten over poep. 

    Hier kan dat niet, want ik kan mezelf niet goed genoeg verstaanbaar maken. Het gevoel dat je krijgt, wanneer iemand je vragend aankijkt terwijl je blij of verdrietig bent, is echt verschrikkelijk, en zeker als het zo vaak gebeurt. Ik praat nu dus vooral met vrienden en familie via de telefoon. 

    Gister, 7 maart, was ik ook zo aan het malen. Ik kon alleen maar denken aan hoe lang ik hier nog zit, wat ik nog allemaal moest doen, etc. Het programma is hier vrij leeg, waardoor ik vooral mijn eigen projecten maak. Dat zorgt ervoor dat ik dus heel vaak alleen ben (reden dat ik naar Indonesië wilde was mede omdat ik zo lang alleen wilde zijn, niet suuuuper erg dus). Maar dan ga ik dus wel malen. 

    TOT, ik vanochtend beneden kwam en de man aan tafel zat die mijn planning verzorgt. Hij overtuigde mij er eigenlijk van om naar huis te gaan als ik mijn eigen projecten heb afgerond, en hen kan vragen voor hulp waar nodig. Maandag vertrek ik naar Bandung voor het roeien, en wilde daarna weer terugkomen in Padang - geen idee waarom, dat had ik gewoon bedacht. Hij vertelde me dat dat niet handig is en veel geld kost, ik kan beter daar verblijven en gewoon doen wat ik moet doen. Dat betekent dus dat ik nog maar vijf dagen in Padang verblijf. WHAT

    Dus nu is heel mijn leven voor de komende weken omgegooid. Even bespreken met de docenten hoe ik dat kan gaan vormgeven, want moet wel afstuderen natuurlijk. Ben benieuwd.

X Roza