Karma, of zo?
Vrijdag - Ik zat er even doorheen, ik zag het even niet meer zitten en was bijna van plan het vliegtuig naar huis te pakken. Mijn moeder zei dat ik maar beter wat dingen kan plannen, waar ik zin in heb. Ik dacht oke, zal wel wat verzinnen. Dus sliding into the DM van een jongen die hier vaak op bezoek was, hij zat namelijk ook in het team van de professor. Ik zei 'when are we going to climb a mountain?'. Hij was verrast en zei dat we morgen meteen konden gaan. Toen was ik weer verrast want dacht dat het best wat voorbereiding nodig had, maar dacht ayo - gaan.
Zaterdag - Hij kwam aan bij het huis, besprak wat dingen met de professor en we reden weg, ik achterop bij hem op de scooter. Eerst gingen we naar de supermarkt, eten en drinken kopen. Ik had echt geen idee wat we nodig hadden, maar zocht naar wat vetten in noten en langzame koolhydraten, een berg beklimmen duurt namelijk best een tijd. Hij pakte allemaal suikers zoals wit brood met pandan smaak. We gingen verder naar een ander klein winkeltje om een hoofdlamp te kopen. Vervolgens kwamen we bij een klimmers winkel. Hier huurden we een backpack, matrasje, slaapzakken, etc. Alles bij elkaar was vijf euro, geen geld nie.
We reden hierna naar de berg - 3 uur lang. Ik had weer geen idee, ik wist niet eens hoe je normaal achterop een scooter moet zitten dus ik was helemaal stijf en verkrampt. We gingen gelukkig tussendoor ergens eten. Erna reden we direct door naar de berg, het was nu zonsondergang en dat was echt betoverend mooi. Helaas werd het daarna natuurlijk donker. We kwamen aan bij een pension, die was gesloten. Hij praatte wat met een werknemer, waarna we weer weg gingen. Ik dacht alleen maar 'huh, we kunnen toch zelf gewoon die berg op, hebben we geen pension voor nodig??'. Dus wel. We reden verder naar een ander pension, nu over een losse stenen weg, waarna een modderige natte weg kwam door de jungle - besef, het is nu pikkedonker. Ook kwamen we een bordje tegen dat zei voorzichtig te zijn, omdat er tijgers rondlopen. Heel leuk dit.
Op het pension zaten wat mensen die iedereen opwachtten, dag en nacht. Ze waren heel aardig en behulpzaam. Het is iets met de outdoor sporters zoals surfers en klimmers dat ik echt heel chill vind. We hebben wat gedronken, iets gegeten en gingen de tent opzetten. Deze eerste nacht voelde ik me erg ongemakkelijk in de tent. Ik moest nummer twee op de wc wat niet kon, ik sliep met een jongen in een tent die ik niet goed kende, ik ging morgen een berg beklimmen, ik hoorde constant honden blaffen, etc. Ik was dus heel de nacht half wakker, maar stond op toen de zon begon te schijnen, rond 6 uur dus. Lopend naar de wc hokjes voelde ik me alsnog best fit, ik had er echt veel zin in. Het uitzicht was ook zo mooi - een andere hoge berg, we zaten boven de wolken en het was een blauwe lucht boven ons.
Zondag - De jongen stond ook op, we maakten wat eten, pakten de tent weer in en gingen naar het pension. Hier stond een van de eigenaren (denk ik) en een meid ons op te wachten om mee te klimmen. Ik was best opgelucht dat we dan met meer de berg op gingen, want met twee man was best spannend. Ook tilde de "eigenaar" onze grootste tas wat fijn was. Ik wilde de kleinere tas dragen, ik voelde me namelijk fit en wilde even pronken met mijn conditie om een of andere reden. Omdat ik zo aan het pronken en opscheppen was, dachten ze dat we ook wel konden tiktokken. Ik dacht oke, snapte het toch niet.
We liepen aan, ik voorop, vol moed, en wilde een rap tempo. Elke tien minuten hadden we pauze, wat ik nogal laf vond en verveelde me dan een beetje. Na vier blokjes van tien minuten gingen we zelfs een half uur pauze houden, waar ik ook nog mijn tas moest lossen zodat we die later op konden halen, want dat zou "te zwaar" zijn volgens hen. Ik helemaal in de war, maar oke, dan gaan we nog sneller de berg op dacht ik!!!!! In diezelfde pauze kreeg ik ook nog even een slang in mijn handen. Een man had namelijk een giftige groene slang in een drinkflesje gevangen en hij was erg trots. Ik vond het maar eng hoor, wel vet.
Na de laatste tien stappen in de jungle, liepen we ineens op vulkaangrond. Losse donkere stenen, het enige waar ik aan kon denken was de dood. Het was dan ook doodstil. Elke keer dat ik omhoog keek zag ik een top, maar als we die top haalde was het nog niet de top, nee we moesten echt nog een stuk verder. Tot we eindelijk aankwamen bij de Indonesische vlag, we hebben het gehaald!!!!! Dit was echt ZO vet. Heel mooi en echt zoveel zelfvertrouwen dat je lichaam het gewoon aankan om zo'n berg te beklimmen is echt een supergevoel. De "eigenaar" wilde toch nog verder, want er was een nog hogere top. Omdat ik helemaal in extase was dacht ik YES OKE. Dus we liepen een stukkie door, en gingen even chillen op de hoogste top. OMG echt ge-wel-dig. Het was alleen een beetje ongemakkelijk want hij kon niet Engels praten, alleen diep Minang dialect. We praatten daarom niet echt, maar kon erg genieten van de doodse stilte. Ik wilde wel even in de krater kijken, ik zag van veraf veel kleuren aan de rand van de krater maar wilde weten wat erin zat. We gingen dus langs het kriele randje van de krater lopen, een misstap en ik was dood, maar het ging goed hoor. In de krater was alleen maar blauw te zien, heel mooi! Alleen dacht ik dat ik echt lava kon zien. Achteraf zeiden ze, dat als ik lava had gezien, ik dood was, dus misschien was dit dan wel beter.
Na een rondje vulkaantop, gingen we naar beneden. Nu pas, NU PAS, merkte ik hoe moe ik was. Het is nu verdomme 8 uur later sinds we vertrokken en nu pas kwam het in mijn benen. Ik trilde, maar moest echt op een veilige manier met die losse stenen naar beneden komen. In ieder geval naar de jungle, daar is het minder moeilijk om te dalen. We haalden de jongen en de meid op en gingen naar beneden. Hoe we op de heenweg om de tien minuten pauze hadden, hadden we er nu 1, ergens in het midden, waar ik die tas heb gelost. Ik was bang, want alles was glad en ik trilde en deed er dus langzaam over om beneden te komen. Op een gegeven moment was het alweer zonsondergang en werd het snel donker. DONKER, in de kaulo jungle, lopend, terwijl ik moe was, WAT DOE IK. Ik zette mijn hoofd uit en probeerde domweg te springen en rennen en snel te lopen. Omdat ik dus zo moe was, maakte ik heel veel foutjes, en viel dus echt regelmatig waardoor we nog langzamer gingen. Ik was echt klaar. De "eigenaar" pakte mijn hand en sleurde me heel de jungle door tot we aankwamen bij het pension, gelukkig maar, anders was ik gestorven denk ik.
Hier zat iedereen te chillen, te drinken, te eten, grapjes te maken, etc. Ik werd tussen de gezellige groep gezet en iedereen begon met mij te praten, ik kreeg drinken en het was leuk! Alleen wist ik niet waar de jongen was waarmee ik hier kwam. Ik wilde naar de wc, en tegelijkertijd hem zoeken. Hij zat helemaal alleen ergens aan een andere tafel, ik ging erbij zitten, maar hij wilde meteen de tent opzetten, alleen. Ik dacht oke chill, dus bleef zitten. 'OMG My best friend just kissed me I don't know what to do!!!!??!?!' Ik keek naar links en er zat een meid naast mij, had mijn arm vast en had mijn aandacht duidelijk nodig. Ik was blij, dat ze Engels kon spreken en mij ontmoette. We hebben over van alles gekletst, tot ze weer weg moest, maar praten nog op Insta. Fijn om zo iemand te ontmoeten, mensen die je nodig hebt komen altijd uit de lucht vallen! Hierna gingen ik en de jongen wat eten maken en slapen, nu sliep ik vast en diep gelukkig.
Maandag - Waarom gaat die wekker nou weer om 6 uur 's ochtends!?! Ik draaide me om, deed zijn wekker uit en sliep verder. Na een tijdje stonden we op en gingen we eten maken, ik had duidelijk te weinig geslapen en te weinig gegeten op de berg. Mijn benen hebben nog nooit zo zuur gevoeld, en de squat wc was echt niet meer mogelijk, maar ik moest. We hebben alles ingepakt, en vertrokken weer richting huis. Ik wist nu hoe ik goed achterop een scooter moest zitten en we reden berg afwaarts naar Padang. Ik was dus echt ZO moe, en zat waarschijnlijk iets te relaxed waardoor ik in slaap viel, achterop de scooter. Vaak val ik in slaap, op onnuttige momenten. Ik zei dat we even moesten stoppen en goot er wat eten en drinken in. Ik kon zien dat hij ook moe was, maar hij wilde het nog niet toegeven. We crosten 80 km/u over de wegen en probeerde mijzelf wakker te houden. Bij aankomst thuis, aten we nasi Padang en ging ik even een schoonheidskuur doen en uitrusten. Het was me toch een avontuur! In de avond at ik twee keer Martabak asin want had super veel honger. Mijn buik voelde helemaal opgezwollen hierna, dacht dat het kwam door de pittigheid.
Dinsdag - Na een lange nacht slaap, wilde ik even los bewegen. Mijn benen waren nog steeds pijnlijk en vond het een goed idee om even naar de boodschappenwinkel te gaan, op eigen voet. Ik was nooit eerder helemaal alleen de deur uit geweest, maar wilde het gewoon doen. Ik liep met Google Maps naar de Minimarket en terug. Dit duurde twee uur, de zon scheen, en voelde me prima, alleen mijn buik rommelde een beetje. Thuis aangekomen had ik enorm pijn onder mijn ribben aan de rechter kant. Ik at niet zoveel want was bang voor de pijn. Ik ging naar bed en hoopte dat het over ging.
Woensdag - Ik word wakker, ging naar de wc, bedacht me dat ik me echt niet goed voelde, en ging weer naar bed. Mijn buik deed echt HEEL erg veel pijn. De krampen waren echt niet oke, en heb de hele dag op mijn rug in bed gelegen, want kon even niet anders. Ik heb niks gegeten, niks gedronken, want eerst moest echt alles eruit wat erin zat. Dit duurde ongeveer 24 uur. Gelukkig hadden ze het hier thuis door dat ik nog steeds niet beneden was geweest, en hadden medicijnen gehaald. Dat hielp.
Donderdag - Na deze heftige staat van zijn, was ik vandaag nog steeds niet fit genoeg om uit bed te komen. Mijn buik was nog aan het rommelen, en kon niet anders dan heeeeel rustig banaan, biscuits en water naar binnen krijgen. Weer de hele dag op bed gelegen, gefrustreerd dat ik niet kan sporten. Maar goed, eerst even beter worden dan.
Vrijdag - Nu schrijf ik deze blog, ik voel me nu wel beter, zit beneden, heb mijn bed gewassen en wil weer wat studeren. Morgen ga ik weer proberen rustig te trainen maximaal een uurtje. Ik eet nog steeds alleen banaan en biscuits. Ziek worden zoals dit, had ik natuurlijk wel verwacht. Alleen is het gewoon niet zo leuk, en doet het pijn helaas. Les? Echt heel goed opletten wat ik eet en drink, en alles er aan doen om mijn weerstand hoog te houden!
X Roza
Reacties
Een reactie posten