Visie 22-2-2022

 22-2-22! veeet

Ik was dus op de conferentie laatst. Daar gingen we eten, er was een buffet. Aan het eind van het buffet stond 'sop buah', kokosmelk met rozensiroop en fruit erin, superlekker. Ik ging in de rij staan om dit te pakken. Iedereen had het bord eten vast, zette met de rechterhand een glaasje klaar, pakte de grote soeplepel, goot de helft over de tafel en de helft in het glaasje, en klungelde verder. Toen ik aan de beurt was zette ik mijn bord op tafel, pakte ik een glaasje met mijn linkerhand, pakte de soeplepel met mijn rechterhand en goot alles precies het glaasje in boven de bak zodat alles wat ernaast ging, terug de bak in viel en de tafel schoon bleef. Iedereen keek mij scheef aan, en deden mij na, want ja, is misschien toch handiger dan die andere manier he. 

    Voordat ik naar Indonesië ging bedacht ik me dat ik wat kennis van mij uit Nederland hier wilde toepassen om mensen te helpen. Misschien is dit uit de hoogte, maar op dat moment dacht ik dat. Na een maand hier geweest te zijn, realiseerde ik me dat ik dat niet kan doen. Het is niet een gebrek aan kennis wat hier speelt, mensen voeren gewoon een heel andere cultuur uit. Vanuit mijn westers georiënteerde ogen kan ik mensen hier niet gaan helpen? Ik dien mee te doen met de cultuur en die te respecteren. Ik vind het nu dus wel uit de hoogte dat ik dat dacht.

    Nu ik dat moment mee maakte op de conferentie denk ik toch weer dat ik wel wat kan brengen. Ik kan op een praktische manier dingen delen met de mensen hier. Ik ga niet daadwerkelijk problemen of iets aankaarten, ik ga het gewoon doen zoals ik denk dat het het best werkt. Als mensen denken dat het handig is en hetzelfde doen, leuk. Als mensen denken, 1, 2, nou nee. Dan is dat helemaal prima. Ik ben hier niet om alles te veranderen. 

X Roza