Avonturendag + avond

 

Woooow, dit was echt supervet!!!!

Op zaterdag zeiden de phd-student en de professor dat we naar Pariaman zouden gaan rond vijf uur. Pariaman is een stad ten noorden van Padang, ongeveer één uur rijden. We zouden erheen gaan omdat een vriend van de professor vanuit Jakarta gezamenlijk naar Pariaman wilde, die vriend heeft daar namelijk een restaurant gebouwd en is van plan er een heel resort van te maken. Helaas was zijn vlucht gecanceld, dus gingen we chillen en slapen. In bed kreeg ik een berichtje dat we 's ochtends om 7:30 uur naar Pariaman gingen, dus even vijf wekkers zetten!

    Eerst gingen we meeten bij het zwembad van de professor met de vriend, zijn nicht was er ook bij - ze nam mij heel even apart om te zeggen dat ze drie flessen wijn voor vanavond hadden, cultuurverschil is aanwezig. We hebben hier wat gegeten, rondgelopen en afgesproken dat we gaan raften, zieeeeeek! Oke, dus ik werd nog even langs huis gebracht om mijn sportspullen te pakken en we reden daarna met heel het gezin aan naar Pariaman. In de auto bedacht ik me even dat die vriend erg gevaarlijk kan zijn. Hij is namelijk best roekeloos en kent zijn grenzen volgens mij niet helemaal, dat gevoel had ik. Zo bedacht ik me dus dat ik best met hem mee kon gaan om even helemaal gek te gaan, maar wel moest opletten waar mijn eigen grens ligt - leerpuntje!

    Bij aankomst zag ik een restaurant, een soort afdak met stoelen, een podium met muziekinstrumenten, een soort voetenbad waar je ook kon dineren en een groter voetenbad. De phd-student nodigde me meteen uit om naar het grotere voetenbad te gaan want hier zaten visjes in die je voeten schoonmaakten. Echt een heeeel erg raar gevoel haha! Vervolgens hebben we gegeten en wat muziek gemaakt op het podium. Het valt mij op dat hier ZOVEEL podia is om liedjes te zingen, voor iedereen die wilt. Iedereen houdt ervan om te zingen, om gevoelens te uiten en het lijkt alsof niemand bang is zijn mond open te trekken. Echt heerlijk.

    Toen gingen we raften. De nicht van de vriend was super zenuwachtig en zei dat ze het materiaal niet vertrouwd. Echt fijn om te horen. We deden wat veiligheidsspullen aan en gingen in een autootje zitten die ons naar de locatie bracht. We kregen dus alleen een band mee, terwijl ik dacht dat raften in een boot was met peddels... Ik ging in de band zitten en iedereen werd gekoppeld aan een buddy zodat een onervaren persoon altijd met een ervaren persoon is. Op de rivier waren ongeveer vijf momenten waar het water zich voordeed als een miniwaterval of zo iets. Elk moment had een ander niveau van 1-3. We startten met 1 en eindigden met 2. De waarschuwing was dat 2 extreem was dus dat moest samen in één band. 

    Het was echt heel leuk, het was alsof je met een grote band in Sportiom van de wildwaterbaan af gaat maar dan in real-life. Het extreme gedeelte was natuurlijk het vetst, maar ook spannend. Omdat ik een ervaren buddy had, heb ik nergens pijn, maar velen zijn uit hun band gevallen en hebben wat wonden opgelopen. Beetje gevaarlijk dus. 

    De vriend van de professor die is heel avontuurlijk zoals hij zelf 100x herhaalde. Hij was mijn buddy en we zijn overal als snelste doorheen gegaan - want, adrenaline!!111!!1!1 Bij elke brug klommen we omhoog om ervan af te springen. Met als kers op de taart de hoogste brug bij het restaurant. Hierna douchen en chillen. 

    We gingen natuurlijk weer muziek maken en bbq'en - het was eigenlijk gourmetten, maar vooruit. We kregen bevroren vishapjes en spek. Dit deden we op de "bbq" en aten we met rijst. Eigenlijk heel lekker. Hierna dronken we 1 fles wijn. Dat we wijn gingen drinken was echt een hele onderneming. In Nederland zou ik de koelkast open trekken op elk mogelijk moment van de dag een slok nemen. Hier moest het verborgen zijn voor de lokale bevolking, koud zijn, moesten we absoluut eerst gegeten hebben, mocht je niet dronken worden en dronk iedereen maar 1 glaasje. Ik had er 2 oeps. 

    De volgende dag heb ik heel de dag niet zoveel ondernomen want iedereen in huis is ziekjes. Ik heb zelf last van mijn keel, maar voel me verder prima. Om 9 uur in de avond zei de phd-student ineens 'do you want to go to Pariaman again?'. En omdat ik alle uitjes mee wil pakken die er gemaakt worden zei ik natuurlijk ja! We gingen weer muziek maken, maar nu kwamen alle werknemers van het restaurant meedoen, superleuk. Het was echt een hele chille sfeer en iedereen deed het gewoon - geen twijfel. 

    Op zulke momenten merk ik toch wel dat sport een verbindende factor is tussen mensen, maar muziek al helemaal. Als de mensen durven dan kan iedereen muziek maken en is het zó gezellig! 

Joe

X Roza